Ile może zmienić nocnik?

Nasze kłopoty z nocnikiem zaczęły się bardzo wcześnie. Zgodnie z wszelkimi normami, poradami i poradnikami próbowałam "sadzać" Rycerza na nocnik w momencie kiedy zaczął samodzielnie siedzieć. Dziecię moje od razu zaczęło protestować. Po kilkunastu razach poddałam się. Stwierdziłam, że widocznie to nie jest jeszcze ten czas.  No tak powinnam jeszcze zaznaczyć, że nocnik był zwykły, najzwyklejszy.

Minął jakiś czas. Rycerz zaczynał chodzić i mówić. Komunikacja między nami znacznie się polepszyła. Ponownie podjęłam próbę sadzania na nocnik. Niestety, tym razem protestował głośniej dodatkowo wyprężając się. Nie wiem czy dwa razy udało mi się go namówić i posadzić na nocnik. Zaczęłam się zastanawiać o co chodzi.

Kiedy miałam podejmować trzecią próbę z nocnikiem moje dziecko postanowiło pożegnać się ze smoczkiem. Zrobił to z dnia na dzień. Po prostu wywalił smoka do kosza, obdzwonił całą rodzinę, pożalił się, że smoczek się popsuł i tyle. Po pierwsze próbie z nocnikiem znowu zrezygnowałam na jakiś czas.

Prób sadzania na nocnik było po drodze jeszcze kilka za każdym razem kończyły się one fiaskiem. W końcu Rycerz urósł na tyle, że zakupiliśmy nakładkę na sedes. Niestety podobnie jak z nocnikiem wszelkie próby sadzania kończyły się porażką i histerią.

Na bilansie dwulatka ze wstydem musiałam przyznać, że moje dziecko nadal załatwia się do pieluchy. Potem zaczęły się próby nieleniuchowania "na siłę" czyli zdejmujemy pieluchę i liczymy, że dziecku jednak mokre majtki nie przypadną do gustu. Nic z tego. Rycerz wolał chodzi w mokrych spodniach niż załatwić się do nocnika.

Zaczęłam z zazdrością czytać jak to dzieci innych mam po tygodniu lub dłużej bez pieluchy zaczynają korzystać z nocnika. Kiedy zaś dzwoniła teściowa i za każdym razem pytała czy Michaś już załatwia się do nocnika, a po informacji, że nie opowiadała mi o drugim wnuku, który dopiero w przedszkolu w zasadzie nauczył się korzystać z ubikacji, więc nie mam się czym martwić, dostawałam piany. Porzuciłam próby odpileuchowania. Byłam zniechęcona, zła, a potem zwyczajnie leniwa. Nie chciało mi się toczyć walk partyzanckich z Rycerzem o to czy siądzie czy nie siadzie na ten cholerny nocnik.

Rycerz dostał się do przedszkola. Nagle to czy młode będzie załatwiać się do nocnika czy nie zaczęło decydować o tym czy pójdzie do przedszkola czy nie. Chłop mówił tylko spokojnie, mamy jeszcze dwa miesiące, spokojnie to mądre dziecko, a we mnie się gotowało.

Znowu zdjęłam pieluchę. Dwa tygodnie zapierania majtek, dwa tygodnie histerii na widok nocnika doprowadziły do tego, że postanowiłam, że mam dość i zakładamy pieluchę. I nagle wpadłam na pomysł, że może kupimy taki nocnik z bajerami. Ostatni deska ratunku. Wyskoczyliśmy ze stówki, kupiliśmy taki nocnik jak na zdjęciu. W zasadzie jedyny bajer to po przyciśnięciu "spłuczki" nocnik gra melodyjkę no i nie przypomina tradycyjnego nocnika.

Moje dziecko z dnia na dzień przestało załatwiać się do pieluchy. Nocnik kupiliśmy w niedziele, a od poniedziałku Rycerz przestał załatwiać się do pieluchy. Wypadek przytrafił mu się może dwa razy, kiedy był tak podekscytowany, że zapomniał zawołać, że chce do ubikacji. Teraz już nie ma znaczenia gdzie się ma załatwić. Za każdym razem woła, a w domu sam idzie za potrzebą, a to że coś się "urodziło" informuje mnie melodyjka.

O losie dziękuję Ci za bajeranckie nocniki!!!